Γονείς αθλητών, παιδαγωγοί ή μήπως μάνατζερ;
Συγκαταλέγονται στους πιο σημαντικούς παράγοντες κοινωνικοποίησης στον αθλητισμό των νέων. Έχουν γίνει πολλές έρευνες όσον αφορά τη στάση των γονιών έναντι του “Ευ Αγωνίζεσθαι”. Παρόλα αυτά, στην πράξη διαπιστώνουμε:
Πολλές φορές οι γονείς οι ίδιοι έσπρωξαν τα παιδιά τους σε αντιαθλητική συμπεριφορά Πολλοί γονείς συμπεριφέρθηκαν άσχημα σε αθλητικούς αγώνες με το να κατηγορήσουν προφορικά διαιτητές, αθλητές της αντίπαλης ομάδας ακόμη και προπονητές των ομάδων.
Η στάση των γονιών, ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τον αθλητισμό και τον παρουσιάζουν στα παιδιά τους έχει τεράστιο αντίκτυπο στον αθλητικό προσανατολισμό των παιδιών τους στο μέλλον. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες γονιών.
Α. Όσοι δεν συμπαρίστανται:
Αποσύρουν, παρά ωθούν τα παιδιά τους στον αθλητισμό
Δεν παρακολουθούν αγώνες
Παρέχουν μικρή υλική και συναισθηματική υποστήριξη
Δεν κατανοούν το ρόλο τους
Συνήθως έχουν μικρή γνώση των υποχρεώσεων που απαιτεί ο αθλητισμός
Β. Όσοι υπερασχολούνται:
Οι δραστηριότητες των παιδιών τους ίσως είναι στο κέντρο της οικογενειακής ζωής
Οι γονείς αυτοί είναι υπερπροστατευτικοί, παρακολουθούν με φανατισμό ασκήσεις και αγώνες, συχνά επεμβαίνουν στον προπονητή και στη σχέση προπονητή- αθλητή.
Δεν ικανοποιούνται με την επίδοση των παιδιών τους, κάνουν συνεχή κριτική στον προπονητή και συχνά όχι σπάνια διαφωνούν με τους κριτές. Συχνά δεν είναι ικανοί να διατηρήσουν μια ισορροπία.
Η ταύτιση με τα παιδιά τους οδηγεί στη χειραγώγηση των νεαρών αθλητών, ασκώντας τεράστια πίεση επάνω τους
Το υπερβολικό τους ενδιαφέρον για την επιτυχία του παιδιού τους γίνεται αιτία άγχους για τους νεαρούς αθλητές.
Γ. Υγιής Ενασχόληση
Ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να ασχολούνται με τον αθλητισμό και να κατανοούν “τι σημαίνει επιτυχία”.
Προτρέπουν τα παιδιά τους να αναπτύξουν το αθλητικό τους δυναμικό, σε μια ατμόσφαιρα η οποία δίνει έμφαση στη συμμετοχή, στην προσωπική τους ανάπτυξη, στη χαρά και στη διασκέδαση.
Διατηρούν μια επικοινωνία συνεργασίας με τους προπονητές
Συζητούν ανοικτά με το παιδί τους τις επιτυχίες και τις αποτυχίες του και γενικά τις αθλητικές του εμπειρίες.
Κατανοούν τη σημασία του ρόλου τους ως πρότυπο για το παιδί τους δείχνοντας αυτοκυριαρχία και φίλαθλο πνεύμα.
Το τρίπτυχο
Η σχέση του αθλητικού τρίπτυχου γονιός – αθλητής – προπονητής, είναι ένα πολύτιμο συστατικό της ισορροπίας, απαραίτητη για την απόκτηση καλών αθλητικών εμπειριών για τους νέους. Οι προπονητές πρέπει πάντα να συνεργάζονται με τους γονείς θεωρώντάς τους ένα αναπόφευκτο κομμάτι του κοινωνικού συστήματος στον αθλητισμό των νέων.
Οπωσδήποτε όμως:
Οι γονείς οφείλουν να αντιληφθούν ότι δεν είναι πρέπον να έχουν ανάμειξη στον τρόπο προπονήσεων και γενικότερα στην αθλητική προπαρασκευή των παιδιών τους.
Οι γονείς είναι σκόπιμο να παρίστανται στις αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις του συλλόγου.
Οι γονείς οφείλουν να μην αναμειγνύονται στο διοικητικό ή στο αγωνιστικό πρόγραμμα του συλλόγου.
Όλα αυτά πρέπει να καθίστανται σαφή στους γονείς από την πρώτη ημέρα που εγγράφουν τα παιδιά τους στο σύλλογο. Για το καλό όλων.
Κώστας Παπαδόπουλος,
SCOUTER CAJA LABORAL TEAM LIGA ACB-SPAIN, MARBELLA, ANDALUCIA
ΠΗΓΗ http://www.e-grevena.com
Πολλές φορές οι γονείς οι ίδιοι έσπρωξαν τα παιδιά τους σε αντιαθλητική συμπεριφορά Πολλοί γονείς συμπεριφέρθηκαν άσχημα σε αθλητικούς αγώνες με το να κατηγορήσουν προφορικά διαιτητές, αθλητές της αντίπαλης ομάδας ακόμη και προπονητές των ομάδων.
Η στάση των γονιών, ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τον αθλητισμό και τον παρουσιάζουν στα παιδιά τους έχει τεράστιο αντίκτυπο στον αθλητικό προσανατολισμό των παιδιών τους στο μέλλον. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες γονιών.
Α. Όσοι δεν συμπαρίστανται:
Αποσύρουν, παρά ωθούν τα παιδιά τους στον αθλητισμό
Δεν παρακολουθούν αγώνες
Παρέχουν μικρή υλική και συναισθηματική υποστήριξη
Δεν κατανοούν το ρόλο τους
Συνήθως έχουν μικρή γνώση των υποχρεώσεων που απαιτεί ο αθλητισμός
Β. Όσοι υπερασχολούνται:
Οι δραστηριότητες των παιδιών τους ίσως είναι στο κέντρο της οικογενειακής ζωής
Οι γονείς αυτοί είναι υπερπροστατευτικοί, παρακολουθούν με φανατισμό ασκήσεις και αγώνες, συχνά επεμβαίνουν στον προπονητή και στη σχέση προπονητή- αθλητή.
Δεν ικανοποιούνται με την επίδοση των παιδιών τους, κάνουν συνεχή κριτική στον προπονητή και συχνά όχι σπάνια διαφωνούν με τους κριτές. Συχνά δεν είναι ικανοί να διατηρήσουν μια ισορροπία.
Η ταύτιση με τα παιδιά τους οδηγεί στη χειραγώγηση των νεαρών αθλητών, ασκώντας τεράστια πίεση επάνω τους
Το υπερβολικό τους ενδιαφέρον για την επιτυχία του παιδιού τους γίνεται αιτία άγχους για τους νεαρούς αθλητές.
Γ. Υγιής Ενασχόληση
Ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να ασχολούνται με τον αθλητισμό και να κατανοούν “τι σημαίνει επιτυχία”.
Προτρέπουν τα παιδιά τους να αναπτύξουν το αθλητικό τους δυναμικό, σε μια ατμόσφαιρα η οποία δίνει έμφαση στη συμμετοχή, στην προσωπική τους ανάπτυξη, στη χαρά και στη διασκέδαση.
Διατηρούν μια επικοινωνία συνεργασίας με τους προπονητές
Συζητούν ανοικτά με το παιδί τους τις επιτυχίες και τις αποτυχίες του και γενικά τις αθλητικές του εμπειρίες.
Κατανοούν τη σημασία του ρόλου τους ως πρότυπο για το παιδί τους δείχνοντας αυτοκυριαρχία και φίλαθλο πνεύμα.
Το τρίπτυχο
Η σχέση του αθλητικού τρίπτυχου γονιός – αθλητής – προπονητής, είναι ένα πολύτιμο συστατικό της ισορροπίας, απαραίτητη για την απόκτηση καλών αθλητικών εμπειριών για τους νέους. Οι προπονητές πρέπει πάντα να συνεργάζονται με τους γονείς θεωρώντάς τους ένα αναπόφευκτο κομμάτι του κοινωνικού συστήματος στον αθλητισμό των νέων.
Οπωσδήποτε όμως:
Οι γονείς οφείλουν να αντιληφθούν ότι δεν είναι πρέπον να έχουν ανάμειξη στον τρόπο προπονήσεων και γενικότερα στην αθλητική προπαρασκευή των παιδιών τους.
Οι γονείς είναι σκόπιμο να παρίστανται στις αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις του συλλόγου.
Οι γονείς οφείλουν να μην αναμειγνύονται στο διοικητικό ή στο αγωνιστικό πρόγραμμα του συλλόγου.
Όλα αυτά πρέπει να καθίστανται σαφή στους γονείς από την πρώτη ημέρα που εγγράφουν τα παιδιά τους στο σύλλογο. Για το καλό όλων.
Κώστας Παπαδόπουλος,
SCOUTER CAJA LABORAL TEAM LIGA ACB-SPAIN, MARBELLA, ANDALUCIA